Prawdopodobnie każdemu z nas zdarzyło się kiedyś skorzystać z toalety publicznej. Jeszcze dekadę czy dwie temu na samą myśl o takiej konieczności czuliśmy niechęć: ubikacje nie grzeszyły czystością, były zaniedbane i wyglądały po prostu źle. Na szczęście w ostatnich latach trend się znacząco zmienił, chociażby z uwagi na fakt wyższych standardów higieny. Jako społeczeństwo mamy większe oczekiwania co do komfortu korzystania z publicznych toalet, dlatego zmienił się też sposób ich organizacji, poprzez który zarządcy takich miejsc starają się sprostać wyższym standardom.
Toaleta dopasowana do potrzeb
„Toaleta publiczna” to pojęcie dość szerokie. Inne bowiem wymagania stawia się przed toaletą w luksusowej restauracji, inne w miejscu dla niepełnosprawnych, a jeszcze inne przed ubikacją dla dzieci. Przyjęło się, że tam, gdzie jest na to miejsce, tworzy się oddzielne toalety dla kobiet i mężczyzn. W zwykłej toalecie publicznej powinna znajdować się co najmniej jedna miska WC, papier toaletowy, umywalka i lusterko. Nowoczesne toalety zazwyczaj projektuje się bardzo przestronnie. Misek WC jest kilka, znajdują się one w oddzielnych kabinach sanitarnych. W przypadku toalet dla panów znajdują się w nich też pisuary. W części wspólnej może znajdować się kilka umywalek i luster, a przy każdej z nich mydło i ręczniki lub suszarka do rąk.
Potrzeby specjalne
Toalety w miejscach publicznych organizuje się tak, by były odpowiedzią na potrzeby najczęściej odwiedzających je osób. W przypadku ubikacji dla niepełnosprawnych, pomieszczenie (lub oddzielna kabina sanitarna) powinny być na tyle duże, by można się było swobodnie w nich poruszać na wózku. Toaleta powinna być też wyposażona w specjalne uchwyty, umożliwiające osobie niepełnosprawnej zejście z wózka. W zasięgu jej rąk powinny też znaleźć się wszystkie akcesoria oraz umywalka i lusterko (najlepiej z możliwością pochylania). W przypadku toalet w przedszkolach organizuje się je tak, by wszystko było dostosowane do wzrostu maluchów, a szpitali – do potrzeb pacjentów z danym schorzeniem. Coraz popularniejsze są też toalety rodzinne, w których mamy, poza skorzystaniem z ubikacji, mogą też wygodnie przewinąć malucha.
Porządek i czystość jako podstawa organizacji toalet publicznych
W idealnie zorganizowanej toalecie publicznej powinny panować porządek i nieskazitelna czystość. Jest to miejsce, z którego codziennie korzystają dziesiątki, jeśli nie setki osób niestety o różnym poziomie kultury osobistej. Utrzymanie wysokiego standardu higieny zapewnia komfort użytkowania oraz minimalizuje ryzyko rozprzestrzeniania się chorób. W praktyce oznacza to regularne sprzątanie i dezynfekcję pomieszczeń sanitarnych. W przypadku toalet publicznych ważna jest również częstotliwość tych działań.
Kluczowym elementem dla zachowania wysokiego standardu toalety publicznej jest także jej regularne utrzymanie oraz serwis. W praktyce oznacza to sprawne działanie systemów wentylacji, oświetlenia, spłukiwania oraz innych instalacji, a także szybką reakcję na ewentualne awarie czy akty wandalizmu. Warto również zadbać o stały monitoring stanu toalet oraz regularne kontrole higieniczne.
Dobre praktyki w organizacji ogólnodostępnych toalet
Dbanie o czystość i stałą dostępność podstawowego wyposażenia toalet, w tym mydła, papieru toaletowego oraz ręczników do wycierania rąk, to minimum co można zrobić, aby zapewnić komfort korzystania z tego rodzaju miejsc publicznych. Miłe jest to, że w coraz większej ilości miejsc w Polsce zarządcy lub właściciele ogólnodostępnych pomieszczeń sanitarnych podnoszą poprzeczkę wyżej niż poza standard.
Dobrą praktyką jest np., gdy w damskiej toalecie znaleźć można koszyk z kobiecymi akcesoriami, które mogą się każdej pani przydać w sytuacjach awaryjnych. Taki koszyk można wyposażyć w podpaski, mokre chusteczki, nici z igłą, agrafki czy nawet damskie rajstopy.
Natomiast w przypadku męskich toalet publicznych można poprawić komfort użytkowania np. poprzez montaż przegród międzypisuarowych. Jest to niedroga inwestycja, a gwarantuje zachowanie intymności podczas załatwiania podstawowych potrzeb fizjologicznych.
