Projektanci toalet publicznych nie mają dziś łatwego zadania. Konieczne jest projektowanie w sposób możliwie najbardziej uniwersalny, to znaczy z myślą o wszystkich użytkownikach. I nie chodzi tu tylko o osoby niepełnosprawne, choć oczywiście zapewnienie im odpowiedniego dostępu do toalety jest niezwykle ważne. Niezbędne jest również uwzględnienie różnych potrzeb kobiet i mężczyzn.
Biologiczne różnice
Dla nikogo nie powinno być zaskoczeniem stwierdzenie, że kobiety różnią się anatomicznie od mężczyzn. Panie korzystają z toalet częściej i spędzają w nich więcej czasu – ocenia się, że średnio 90 sekund, podczas gdy mężczyźni 30. Część potrzeb fizjologicznych kobiet jest związana z okresem. Ponadto kobiety pomagają w toaletach swoim dzieciom; zdarza się też, że karmią je w nich piersią, bo nie mogą zrobić tego w innym miejscu. Na mniejsze kolejki w męskich toaletach wpływają także pisuary, z kolei w toaletach damskich konieczne są kabiny WC zapewniające niezbędną prywatność.
Hongkong i Tajwan ze zmianami w prawie
Mając na uwadze te różnice, ustawodawcy w niektórych miejscach podjęli próbę rozwiązania problemu. W Hongkongu i na Tajwanie wprowadzono tak zwane prawo „równości nocników”. Mówi ono, że na toalety damskie powinno przeznaczać się więcej miejsca. W Hongkongu na każdą toaletę męską przypada 1,5 kobiecej. Również Stany Zjednoczone, a konkretnie 21 stanów wchodzących w skład federacji, wprowadziły podobne prawo.
W Chińskiej Republice Ludowej z powodu problemów z dostępem do toalet dla pań wybuchy nawet protesty. Problem w tym kraju jest o tyle poważniejszy, że wiele rodzin nie ma własnej ubikacji, więc przed toaletami publicznymi ustawiają się długie kolejki. Protesty przyniosły pewien skutek – władze Kantonu, jednego z największych chińskich miast, zapowiedziały zwiększenie liczby toalet dla kobiet. W Pekinie przed igrzyskami olimpijskimi w 2008 roku znacznie rozbudowano zaś sieć toalet publicznych.
W polskim prawie również można znaleźć pewne zapisy zapewniające paniom łatwiejszy dostęp do toalety. Mianowicie w budynkach użyteczności publicznej i zakładach pracy powinna przypadać co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar na 30 mężczyzn oraz jedna miska ustępowa na 20 kobiet. W wielu miejscach wciąż jednak nie dostosowano się do tych przepisów.
